Forum gry Dragons of Shadow

Zręczność: 513
Siła: 10
Inteligencja: 1546
Siła Woli: 1029
Szybkość: 1244
Wytrzymałość: 27
Zdrowie: 157/157
Punkty Magii: 2576


Ekwipunek
1.Ubiór
+ Sweter wełniany.
+ Spodnie z materiału w czerwoną, szkodzką kratę.
+ Buty złodziejskie.
2.Pozostałe:
+ Srebrny sierp.
+ Torba lniana, wypełniona pokrzywami i innym zielskiem. W środku znajduje się również maść łagodząca pieczenie oraz eliksir leczący. Dość mocny.
+ Wisior srebrny w formie koła.

Pole garncarza. Niewielki skrawek ziemi poza murami cmentarza. Niemiłosiernie zagarnięty przez rosnące na chwałę bożą chwasty. Chowano tu ludzi pozornie złych, morderców, samobójców i innych psychopatów, którzy szkodzili szeroko pojętemu społeczeństwu za życia. Miejscowa gawiedź trzymała się stąd z daleka -  w obawie przed nawiedzeniem czy opętaniem przez siły niedomyte, zwane tudzież nieczystymi. Elfka zanurzona w wybujałym trawsku po pas przedzierała się do miejsca, gdzie gliniaste mogiły sprawiały wrażenie świeżych. Potrzebowała chwili wytchnienia. Po srebrnym sierpie trzymanym w chudej dłoni spływał gęsty, zielony sok. Kobieta mogła poszczycić się aparycją zjawy, co po podłej śmierci śmiała jeszcze ludzi napadać. Wygląd jak najbardziej akuratny do miejsca i czasu. Karmazynowe ślepia, trupioblada cera i śnieżne włosy. Lniana torba pełna była już od pokrzyw, które to uwielbiały ową niepoświęconą ziemię. Wiadomo, odpowiednia kwasowość, wilgoć i brak pracowitego grabaża sprawiały, że osiągały monstrualne wielkości, nieosiągalnie nigdzie indziej. Kapłanka wybrała się, by ściąć ich nieco. Bynajmniej nie na herbatkę. Obecnie klęła okrutnie na wszystko co jej do głowy przyszło. Pokłute ręce bolały pierońsko. Cholera, a księżyc świecił tak ładnie.

*Popatrzyła w niebo z nieukrywaną nienawiścią. Spora kropla chłodnego deszczu wpadła wprost do karmazynowego oka. Nie było to miłe doświadczenie. Cóż, przynajmniej sierp sam się oczyści. Przeklęła tak perfidnie, że niejeden marynarz zarumieniłby się onieśmielony. Pozwoliła sobie moknąć w spokoju, nie zmieniła nawet tempa chodu. Wciąż zmierzała do miejsca gdzie świeże groby lśniły brudem. Wkrótce białe włosy poczęły lepić się do drobnej twarzy. Na licu elfki kwitł w najlepsze grymas obrzydzenia. Jeśli znowu złapie ją jakieś grypsko... Pech szarpał ją boleśnie za łydki nie pozwalając, by elfka wyrwała się z jego cuchnących łap.*

*Jak to w życiu bywa, niespodziewane nadejście deszczu wymyło z głowy elfki powód, dla którego tu zmierzała. Przeklęta woda lała się z nieba strumieniami przez co kobieta przemokła kompletnie. Na własne życzenie zresztą. Zamiast jak zdrowa, normalna osoba poszukać schronienia stała jak głupia przyglądając się z ciekawością glifom. Pogwizdywała przy tym jakąś karczemną pioseneczkę, której słowa były zbyt sprośne by je przytaczać.*