Forum gry Dragons of Shadow

Rasy zaznaczone na niebiesko to rasy specjalne

czlowiek



"Nie jestem ani zły ani dobry...jestem po prostu do bólu ludzki..."

Rasa ludzka jest najmłodszym gatunkiem istot rozumnych, które zamieszkują kontynent. Ich wszechstronność oraz niebywałe zdolności adaptacyjne pozwoliły im
zając największe i najbardziej porządne tereny, na których następnie zbudowali potężne miasta. Charakteru rasy ludzkiej nie można ująć w łatwy i krótki sposób
gdyż łączy ona dobro, zło i neutralność w jednym ogromnym tyglu podejść do życia i sposobów postrzegania świata. Ludzie są nacją najbardziej podzieloną,
która nie posiada ani ogólnej ideologii ani jednego bóstwa, które byłoby uznawane za patrona. Pozostałe rasy zwykle nie potrafią zrozumieć ich zaskakującej
skłonności do zabijania swych krewniaków i niszczenia dzieł własnych rąk objawiających się głownie w postaci wojen toczonych przez poszczególne królestwa
czy gildie. Przedstawiciele rasy ludzkiej należą do wszystkich znanych temu światu profesji i częstokroć są naprawdę dobrzy w tym co robią.
Bardzo dużą rolę w ich zawodowych sukcesach odgrywa niemalże stały dla ludzi upór w dążeniu do korzyści materialnych i sukcesu...innymi słowy chciwość
napędza tryby machiny zwanej ludzkością z siłą legendarnych tytanów.


Rasa ludzka jest najbardziej zróżnicowaną pod względem wyglądu nacją kontynentu. Ich postura, kolor skóry, włosów czy oczu, wzrost i rysy twarzy są w dużej
mierze uzależnione od regionu, z którego dany człowiek się wywodzi i klimatu, w którym żyje. Mamy więc ogromnych i muskularnych barbarzyńców, którzy
jednym uderzeniem wielkiej jak bochen chleba pięści kruszą czaszki i cherlawych, wymoczkowatych magów o sile motyla i intelekcie potrafiącym rozłupywać
kamienie (dosłownie) oraz wszystkie wariacje pomiędzy.


Ludzie z założenia nienawidzą wampirów (potępione pasożyty), wilkołaków (okrutne, dzikie bestie), mrocznych elfów (wróg militarny), jaszczuroludzi
(łuskowate, ohydne zwierzęta)  oraz półorków (wielkie, cuchnące przygłupy). Szczególnie dwie pierwsze rasy budzą u nich największą odrazę a nawet strach i są
tępione przy każdej nadarzającej się okazji. Piękne elfy i chiana, zabawne niziołki i hobbity, mądre jak zaraza gnomy i towarzyskie krasnoludy zaskarbiły sobie
mniejszą lub większą sympatię ludzkości wynikającą z wyglądu lub usposobienia odpowiadających ludzkim gustom. Wotum nieufności wobec serpentisimillis
wydaje się silnie zakorzenione, jednak przebiegłość i spryt wężoludzi bez problemu forsuje tą barierę. Zupełnie neutralny stosunek mają ludzie do khajiit oraz
półelfów tych pierwszych traktując jak mało znaczący element społeczeństwa lub niewolników a drugich tolerując ze względu na podobieństwo do własnej rasy.


    <ul>
    <li>+2.5 do siły</li>
    <li>+2.5 do zręczno¶ci</li>
    <li>+2.5 do szybko¶ci</li>
    <li>+2.5 do wytrzymało¶ci</li>


1.Specjalizacja- gracz może na pocz±tku gry ustalić, w czym jego postać będzie najlepsza, co daje mu jeden automatyczny sukces przy akcji zwi±zanej z tym, co wybrał.
  Do wyboru s± następuj±ce specjalizacje:


-walka sztyletami


-walka krótkimi mieczami


-walka mieczami ¶rednimi


-walka mieczami ciężkimi


-walka toporami-walka broni± obuchow±-walka broni± prost± (np. kije i narzędzia chłopskie jak sięrp) -walka łukiem-walka kusz±-walka broni± rzucan± lekk± (rzutki, noże do rzucania)-walka broni± rzucan± ciężk± (topory do rzucania, oszczepy itp.)-akrobatyka


- walka broni± niekonwencjonaln±


2.Brak wad rasowych. Człowiek, co prawda nie jest tak silny jak wilkołak ani tak zwinny jak elf, ale nie posiada on żadnych "minusów" zwi±zanych z jego ras±.
<br>


elf


 




"Ahhh...jakże ciężko jest być przedstawicielem najdoskonalszej rasy tego świata gdy dookoła tyle niższych istot..."



Jedna z najstarszych ras zamieszkujących kontynent zwana także „tymi zarozumiałymi spiczastouchymi burżujami”. Są nacją długowiecznych istot o wielkiej
inteligencji i jeszcze większym poczuciu wyższości nad innymi wynikającym z przekonania, iż są ziemskim obrazem samego boga Kronosa namalowanym pędzlem
jego niezmierzonej potęgi. Wiara ta sprawia, iż elfy mają się za lepsze od większości innych ras i wcale nie wstydzą się mówić o tym głośno i w towarzystwie tych
„niższych” od nich. Skrajnie nacjonalistyczne i znakomicie zorganizowane stanowią spory procent szlachty i bogatszego mieszczaństwa Ziro a dzięki chłodnemu
i analitycznemu umysłowi udało im się zająć wiele odpowiedzialnych i ważnych stanowisk na królewskim dworze. Ze względu na swoje przekonania elfy zazwyczaj
trzymają się razem tworząc odizolowane grupki zamknięte dla przedstawicieli innych ras i rządzące się określonymi, bezwzględnie prześladowanymi prawami,
których złamanie jest bezwzględnie karane. Reguły te brzmią następująco:<br>
-Szanować będziesz każdego prawego przedstawiciela swej rasy i ni słowem ni czynem przeciwko niemu działać nie będziesz,<br>
-Nie będziesz krwi szlachetniej rasy elfickiej z niegodną krwią ras niższych mieszać i przez to bękartów wstyd naszej nacji przynoszącej płodzić.<br>


Oczywiście zdarzają się przypadki elfów, które nie chcą działać zgodnie z wymienionymi powyżej prawami czego wynikiem jest istnienie rasy półelfów.
Są to jednak przypadki dość odosobnione i szybko tuszowane przez ogół elfickiego społeczeństwa. Elficcy magowie są uznawani za najpotężniejszych na
kontynencie a ich umiejętności są już legendarne...Nie znaczy to jednak, że spiczastousi nie mają zdolnych wojowników czy złodziei, którzy zadania swej
profesji realizują zawsze z finezją i gracją godna najlepszych tancerzy. Elfy odczuwają niezwykle silną więź z naturą i częstokroć zaciekle bronią lasów
zagrożonych przez ekspansję ludzkich siedzib czy rabunkową gospodarkę miast. Wielkim szacunkiem darzą wyznawców Korthara, którego uznają za drugie
najważniejsze bóstwo świata.


Elfy są istotami wysokimi i smukłymi o delikatnych, subtelnych rysach twarzy i charakterystycznych spiczastych uszach. Są raczej szczupłe i drobnej budowy a ich
skóra jest wyjątkowo gładka i jasna. Włosy spiczastouchych są najczęściej jasne i proste, loki są prawdziwą rzadkością. Elfie oczy przywodzą na myśl piękne
oazy wyjątkowo chłodnego spokoju, w których łatwo zgubić własne spojrzenie.


Elfy są zwykle chłodne i trudne w obejściu co znakomicie ukazuje ich stosunek do większości innych ras. Uważają one, iż reszta nacji jest zaskakująco głupia,
egoistyczna i ograniczona przez co nie zasługuje nawet na szczyptę szacunku. Szczególną nienawiścią darzą półelfy, które traktują jak najgorsze ścierwo.
Dzieje się tek ponieważ prawo elfickie zakazuje łączenia ich krwi z krwią innych ras i tworzenie w ten sposób hybryd. Kolejnymi rasami, które mog? si? poszczyci?
wyj?tkowo otwarcie okazywan? nienawi?ci? s? drowy oraz Chiana, którzy zdaniem elfów s? jedynie n?dznymi kopiami ich rasy, które nie maj? ?adnego prawa do
istnienia na tym padole. Szczególnymi względami darzą za to wilkołaki, które są ich zdaniem wspaniałymi i potężnymi dziećmi Korthara zasługującymi na szacunek
a czasami nawet nieco sympatii.



    <li>+2 do siły</li>
    <li>+3 do zręczno¶ci</li>
    <li>+3 do szybko¶ci</li>
    <li>+2 do wytrzymało¶ci</li>




1.Strzelec wyborowy. Elfy specjalizuj± się w walce zasięgowej przy użyciu broni strzeleckiej, b±dĽ rzucanej.
  Wszystkie rzuty do ataków dystansowych maj± premię +1.


2.Biegacz wiatru. Po uaktywnieniu tej umiejętno¶ci szybko¶ć biegowa elfa wzrasta o 50% na okres 4 tur.
  Oznacza to, że przedstawiciele innych ras po prostu nie mog± go wtedy dogonić.


3.Cherlawiec.Elfy s± z natury szczupłe i raczej drobnej budowy, co sprawia, iż s± do¶ć mocno podatne na ciosy i ból.
Każdy "bezpo¶redni cios", (czyli nie "drapnięcie w ramię" itp.) może spowodować złamanie i odrzucenie na ziemię (poziom trudno¶ci na odparcie tych konsekwencji ciosu jest wysoki, bez względu na wytrzymało¶ć elfa).


4.Uczulenie na żelazo. Żelazna broń sięczna zadaje elfom 150% normalnych obrażeń z powodu ich legendarnego już uczulenia na nie.




    Krasnolud


"Daj tu więcej tego przeklętego piwa! Zaklinam na mój topór, że wyżłopię dziś całą beczkę!"


Rasa stara jak same góry, z których się wywodzi i równie twarda. Krasnoludy to istoty pewne siebie, butne i nieustępliwe, które bardzo wysoko
cenią sobie honor i prawdomówność. Uwielbiają zabawę, alkohol, żywiołową muzykę i walkę, która jest dla nich najlepszym tańcem. Ich płomienny
temperament i zwykle wyjątkowo słabe nerwy sprawiają, że są inicjatorami większości karczemnych burd i bijatyk, z których częstokroć wychodzą zadowolone
i bez większych szkód.  Twarda krasnoludka głowa pozwala im wyżłopać naprawdę sporo kufli mocnego, ciemnego piwa nim w pijackim upojeniu stukną czołem
o blat karczemnego stołu i zapadną w pełen pochrapywania i mamrotania sen. Społeczeństwo krasnoludów może wydawać się chaotyczne i nieuporządkowane,
są to jednak jedynie pozory, których zasłona szybko rozwieje się przed oczyma wprawnego obserwatora. Krasnoludy podzieliły się na rodziny zwane klanami,
których członkowie są ze sobą bardzo silnie powiązani nie tylko poprzez więzy krwi ale prawdziwą rodzinną miłość. Kilka razy do roku głowy wszystkich klanów
(jest ich obecnie cztery) spotykają się by uzgodnić wzajemne stosunki oraz radzić nad wszystkimi wydarzeniami, które mogą mieć wpływ na losy całej rasy.
Rody posiadają także wewnętrzną hierarchię, która zależna jest od tego, w czym specjalizują się ich członkowie.


Spis klanów:

Klan Elerthigur zwany też „Klanem Bojowej Pieśni”- jest to ród słynący z bitności i talentu wojennego, który jest prawdziwą pięścią krasnoludzkiego społeczeństwa.
Każdy członek tego klanu jest od najmłodszych lat trenowany w sztuce walki młotem lub toporem oraz przyuczany do chodzenia w ciężkich pancerzach
płytowych. Znakiem rozpoznawczym żołnierza Elerthigur jest hełm ze szkarłatnym pióropuszem oraz charakterystyczną dziobatą przyłbicą. Hierarchia Klanu
Bojowej Pieśni opiera się na zdolnościach bojowych i każdy, kto chce w nim coś znaczyć musi liczyć się z licznymi honorowymi pojedynkami, podczas których nie
można jednak zabić swego przeciwnika. Obecnym przywódcą rodu jest Mogthar Elerthigur zwany także „Dziadunek Mogiem”, który pomimo podeszłego już
wieku jest obecnie uznawany za jednego z najzdolniejszych wojowników świata.


Klan Ilerionith zwany także „Klanem Płaszczy”- klan ten zajmuje się głównie zwiadem i zdobywaniem informacji, które mogą być ważne dla rasy krasnoludzkiej.
Jego członkowie porzucili topory i ciężkie pancerze na rzecz sztyletów i czarnych płaszczy z kapturami otwartą szarżę zastępując skradaniem się i atakiem z zaskoczenia.
Jak nietrudno się domyślić znakiem rozpoznawczym tego rodu są rzeczone okrycia znakomicie sprawdzające się jako element nocnego kamuflażu. Znaczenie
w Klanie Płaszczy zdobywa się poprzez przechodzenie kolejnych coraz trudniejszych testów polegających na rozbrajaniu zmyślnych pułapek oraz wykonywaniu
pożytecznych zadań zleconych przez starszyznę. Głową rodu jest Othygia Ilerionith, którą powszechnie nazywa się „Babunią Cień”.


Klan Ulfantar zwany „Klanem Postępu”- jest to ród krasnoludzkich naukowców, który jest odpowiedzialny za znakomite wyroby podziemnych kuźni oraz postęp
techniki kowalskiej. Mówi się, że w przyszłości to właśnie Ulfantar obejmie przywództwo nad reszta klanów i wielu uważa, iż nie są to tylko bezsensowne dumania
znudzonych leni. Każdy członek tego klanu jest od najmłodszych lat przyuczany do rzemieślniczego rzemiosła a wyroby jego rąk są uważnie testowane przez
starszych i zdolniejszych krewnych. Dzieła, które zdaniem testujących godne są miana „pochodzących z krasnoludzkich rąk” są skwapliwie liczone i zapisywane
w specjalnych księgach, wedle których ustalana jest rodowa hierarchia. Znakiem rozpoznawczym rzemieślników Ulfantaru jest zdobiony młot kowalski, który
nieodmiennie noszą przy pasku. Szefem Klanu Postępu od niedawna jest Molart Ulfantar, który objął to stanowisko po swoim starszym bracie Orlihu.


Klan Barthenez, inaczej „Klan Mędrców”- ród kapłanów zajmujący się głównie przechowywaniem prastarych zwojów, konserwacją świętych relikwii oraz
leczeniem rannych. Krasnoludy nigdy nie uznawały magii mistycznej ale nieodmiennie szanowały kapłańskie zdolności lecznicze a silna wiara w Grotha sprawiła,
że wielkie znaczenie przywiązują do błogosławieństw. Ród Barthenez jest obecnie najbardziej szanowany i od dawna odgrywa rolę mediatorską i dyplomatyczną
gdy pomiędzy innymi klanami wybuchają konflikty. Znakiem rozpoznawczym Barthenezu są długie białe togi i pozłacane naramienniki. Hierarhia tego klanu opiera
się na wieku i mądrości członków. Od bardzo dawna Arcykapłanem jest najstarszy żyjący krasnolud Hethor Barthenez, którego dokładnego wieku nie zna nikt.


Krasnoludy są stosunkowo niskie i zazwyczaj sięgają średniemu przedstawicielowi ludzi nieco wyżej pępka. Ich mężczyźni są jednak krępi i muskularni co jednoznacznie
informuje o drzemiącej w ich ciałach sile częstokroć znacznie przewyższającej oczekiwania obserwatora. Dla mężczyzn bardzo ważna jest broda, którą uznają
za symbol swego statusu społecznego i męskości. Przycięcie choćby jednego włoska krasnoludzkiego zarostu zazwyczaj kończy się na zasadzie „ręka-noga-mózg
na ścianie” i najczęściej to nie krasnolud obrywa tęgie baty. Kobiety krasnoludów wyglądają zupełnie inaczej niż można by się spodziewać...są nieco niższe od
męskich przedstawicieli swej rasy i znacznie szczuplejsze, wbrew przesądom nie noszą brody. Rysy ich twarzy są znacznie delikatniejsze niż u płci „mniej pięknej”
a nosy wcale nie przypominają sporego ziemniaka. Bez względu na płeć krasnoludzkie oczy są wyposażone w zaskakująco duże źrenice i wąskie tęczówki.


Jeśli chodzi o stosunki z innymi rasami to krasnoludy największa nienawiścią darzą elfy, i drowy oraz serpentsimillis czego absolutnie nie wstydzą się okazywać nie
tylko słowem ale i czynem. Jest to wynik dawnych wojen oraz konfliktów na tle terytorialnym, które miały miejsce jakieś 200 lat wcześniej. Nie przepadają też za
hibbitami i są nieufni w stosunku do chiana, którzy za bardzo przypominają im dwie znienawidzone rasy. Reszta nacji jest im neutralna i zawsze z chęcią napiją się
piwa z ich przedstawicielami.



    <li>+3.5 do siły</li>
    <li>+2 do zręczno¶ci</li>
    <li>+2 do szybko¶ci</li>
    <li>+3 do wytrzymało¶ci</li>


1.Stamina.Jak na istoty żywe Krasnoludy dobrze znosz± obrażenia i ból fizyczny.
  Przez 4 tury od zadania rany w ogóle nie odczuwaj± zwi±zanego z ni± bólu.


2.Specjalizacja w toporach i broni obuchowej. Krasnoludy znane s± ze swojego zamiłowania do toporów, buzdyganów i młotów.
W walce tego typu broni± maj± 5% większe szanse trafienia a zadane obrażenie wzrastaj± o 10%.


3.Chciwo¶ć.Krasnoludy nie potrafi± dobrze skoncentrować się na walce, gdy przeciwnik posiada np. drogi amulet dyndaj±cy mu na szyi.
  Odczuwaj± wtedy przemożn± chęć by go zdobyć i wszelkie ich działania podlegaj± wła¶nie temu celowi.
  Rzuty na trafienie i uniki spadaj± o 5%




hobbit

    Hobbici niedawno przybyli do Ziro, lecz już zd±żyli zaznaczyć swoj± obecno¶ć. Znani s± z pogodnego charakteru oraz umiejętno¶ci wyczyszczenia spiżarni w czasię krótszym niż legion wygłodniałych Krasnoludów.
    S± najniższ± znan± ras± - mierz± od 90 do 120 cm wzrostu. Maj± najczę¶ciej ciemnobr±zowe, kędzierzawe włosy oraz br±zowe oczy.
    Cech± charakterystyczn± tej rasy jest fakt, iż żaden z jej przedstawicieli nie nosi obuwia. Spowodowane jest to tym, że posiadaj± na stopach niesamowicie bujne owłosięnie, dzięki któremu mog± na bosaka wędrować nawet po ¶niegu.
    Ogólnie przypominaj± Ludzi st±d zwykło nazywać się ich Małymi LudĽmi. Większo¶ć Hobbitów jest nieco otyła, co wprowadziło już w bł±d wielu przedstawicieli innych ras, albowiem, jeżeli Hobbit zechce może poruszać się równie zwinnie jak Elf. S± przy tym bardzo wytrzymali na trudy. Jednak rzadko owe cechy ujawniaj± się w tej rasię, ponieważ nad brud go¶cińca oraz dreszczyk przygód, rasa ta przedkłada ciepło domowego kominka. Jeżeli już wyruszaj± w wiat, to raczej z czystej ciekawo¶ci niż ze względu, na jakie szczytne cele. Jest to rasa bardzo pokojowa, żyje z dala od spraw wielkiego wiata i nie miesza się do sporów innych istot. Mało, który z nich para się wojaczk± czy magi±, ale ze względu na swoj± pracowito¶ć, przedmioty wykonane przez Hobbitów bez problemu mog± konkurować z dziełami mistrzów elfich czy też krasnoludzkich - przynajmniej, jeżeli chodzi o wykonanie.
    Według niepotwierdzonych informacji wielu z podróżników tej rasy, którzy przybyli do Ziro zasiliło szeregi przestępczej organizacji znanej jako Gildia Złodziei. ¦ledztwo w tej sprawie trwa.


    <li>+1.5 do siły</li>
    <li>+3.5 do zręczno¶ci</li>
    <li>+1.5 do szybko¶ci</li>
    <li>+2.5 do wytrzymało¶ci</li>


1.Mały skurczybyk. Hobbici z racji na swój wzrost maj± premię +1 na rzuty do uników.

3.Z igły widły. Nawet niewielka rana jest dla Hobbita czym¶ całkiem sporym.
  Cięcie, które np. zadrapie człowiekowi ramię dla "Maluchów" jest już głębokim zranieniem.

3.Kamuflarz.Hobbici słyn± z umiejętno¶ci "znikania".
  Każdy rzut na krycie się ma minimalny poziom trudno¶ci

5. Mały zasięg. R±czki Hobbitów s± bardzo krótkie, każdy ich atak wymaga niemal maksymalnego zbliżenia się do przeciwnika




Jaszczuroczłek
<br>
<br>



Jaszczuroczłek – Rasa będąca na wyginięciu. Niektórzy uznają, że jaszczuroludzie to zwierzęta ograniczone przez instynkt. Zapominają jednak, że ta rasa
panowała na tych ziemiach, na długo przed pojawieniem się innych. Jaszczuroludzie żyją w dużych grupach rodzinnych (plemionach lub klanach) głównie na
wypalonych słońcem pustkowiach lub na bagnach, czyli w miejscach, do których nikt inny się nie zapuszcza. Są butni i pewni siebie. Nie kryją nienawiści do
innych ras, za to, że odebrały im ich ziemie i zbudowały swoje kultury na prochach ich ojców. Musimy wiedzieć też, że dla każdego jaszczuroczłeka dobro
własnego klanu (lub rozkaz patriarchy danego klanu) i honor jest najważniejszy – wolą umrzeć niż splugawić te dwie wartości. Wszyscy przedstawiciele tej rasy to
wyznawcy krwawej bogini Serthis, której składają krwawe ofiary ze zwierząt i jeńców wojennych. Większość jaszczuroludzi to wojownicy, więc najwyższą
rangę mają przywódcy klanów i kapłani świątynni. Niektórzy z tych pierwszych to wyjątkowo agresywne, żądne krwi bestie przypominające swoją pierwotną
formę (atawizm).


Wygląd – Najwięksi mieszkańcy Ziro. Mierzą od 180 cm wzrostu do 2,5 m. Są bardzo dobrze zbudowani i silni. Ich ogon może być tak samo długi jak ich ciało.
Pysk mają wydłużony i uzbrojony w liczne ostre zęby. Skóra jaszczuroludzi jest pokryta łuską. Za ubranie musi im wystarczyć prosta tunika lub krótkie spodnie,
które swym kolorem i emblematami świadczy o przynależności do danego klanu. Kobiety są dużo niższe, ale tak samo dobrze zbudowane jak mężczyźni, przez
co są równie silne jak oni. Dodatkowo wszystkie jaszczuroludy, przez swoje ogromne zębiska, mają problemy z mówieniem w języku ludzi.


Człowiek- Arogancka banda głupców, z rąk których odbierzemy w końcu ziemie, które przed wiekami zostały przeznaczone nam
przez Krwawą Boginię


Pół elf– Wszyscy mieszańcy wzbudzają w nas odrazę, ponieważ w ich żyłach płynie brudna,
wymieszana krew.


Elf- Leśne puszcze są ich domem i niech tam pozostaną.


Hobbit- Prawie w ogóle ich nie spotykamy.


Krasnolud- Awanturnicy, pijacy i przyjaciele plugawych ludzi. Na szczęście, nie często oglądamy ich na własne oczy.


Wampir- Oby sczeźli w najgłębszych otchłaniach piekła.


Wilkołak- Dla nas to zwykła zwierzyna, której możemy wypruć wszystkie trzewia i zedrzeć z niej skórę.


Pół Ork- Są jak robactwo – zabijesz jednego, a na jego miejsce przychodzi dwóch kolejnych.


Niziołek- Małe, wścibskie pokurcze, na które trzeba uważać aby ich nie rozdeptać.


Gnom- Przydatni, bo prowadzimy z nimi interesy, ale niedługo, niedługo...


Khajiit- Polujemy na nich i składamy na ołtarzach ofiarnych.


Nieumarły- Uważamy, że najlepsze miejsce dla stęchłych kości jest głęboko pod ziemią.


Serpenssimilis- Te plugawe ścierwa, uważają, że stworzyła ich bogini Serthis, ale Krwawa Bogini nigdy nie popełnia błędów.


Drow- Niechaj pozostaną na zawsze i zgniją w swych brudnych norach we wnętrznościach ziemi.


Chiana- Nie znamy zbyt dobrze tej rasy.




    <li>+3.5 do siły</li>
    <li>+2.5 do zręcznoci</li>
    <li>+3 do szybkoci</li>
    <li>+2.5 do wytrzymałoci</li>



1.Ogon.Ogon Jaszczuroludzi to straszna broń umożliwiaj±ca chwytanie, podcinanie, duszenie oraz smaganie przeciwnika.
  Zadaje on obrażenie równe sile a próba wyswobodzenia się z jego splotów wymaga przeciwstawienia się sile Jaszczuroluda.


2.Regeneracja.Jaszczurki znane s± z możliwo¶ci regenerowania ogona, Reptilioni potrafi± natomiast regenerować całe kończyny i to w zastraszaj±cym tempie. S± oni w stanie całkowicie
  odtworzyć rękę lub nogę w ci±gu 2 tur (raz na walkę). Przez kolejn± turę
  kończyna ta jest słabsza o 50% z powodu przymusu dopłynięcia krwi do odnowionej "partii".



3.Wstręt do broni.Jaszczuroludzie, z powodów swego kodeksu plemiennego nie przepadaj± za broni± z materiałów innych niż ko¶ć, czy drewno. W walce orężem ze stopów metali ich poziomy trudno¶ci wynosz± zawsze maksimum.


4.Wstręt do pancerza Jaszczuroludzie, z powodów swego kodeksu plemiennego nie przepadaj± za zbrojami wykonanymi z metali.
  Je¶li Reptlion założy taki pancerza jego ruchy zostan± znacznie ograniczone (-50% szybko¶ci i zręczno¶ci).





wampir


   


"wssać Ci krew Panie? To nieco później...mam całą wieczność więc nie muszę się spieszyć..."


Za pierwszą przedstawicielkę tej rasy uznaje się Anasir, pokaraną przekleństwem wampiryzmu przez Talosa. Powszechnie uważa się, iż wampiry wyginęły lub
nigdy nie istniały a doniesienia o ich występowaniu brane są za bujdy. Prawda jest jednak taka, że jest to nacja nielicznych ale bardzo sprytnych nieśmiertelnych
istot żywiących się krwią innych. Niegdyś dominujący Nosferatu zostali zdziesiątkowani podczas wojny z wilkołakami a następnie porządnie przetrzebieni przez
inkwizycję, której płomienie strawiły większość ich siedzib. Te wydarzenia sprawiły, że wampiry wyzbyły się dawnej buty i dumy na rzecz ostrożności i ukrywania
swego prawdziwego jestestwa. Wieki pracy nad własnymi ciałami sprawiły, że Dzieci Nocy nauczyły się ukrywać swoje kły oraz w znacznej mierze uodporniły na
światło słońca, które obecnie może u nich powodować najwyżej uczucie dyskomfortu. Między bujdy należy też włożyć opowieści o braku odbicia, awersji do
czosnku czy świętych symboli i panowaniu nad umysłami innych istot. Społeczność wampirów jest tak nieliczna i rozsiana po tak dużym obszarze, że nie można tu
mówić o podziale na kasty czy klasy. Jedynym wyznawanym przez Nosferatu prawem społecznym jest „prawo silniejszego” czyli zwykle i starszego.
Mnogość wampirzych charakterów i filozofii „życiowych” niemalże dorównuje ludzkiej przy czym długowieczność sprawia, że Dzieci Nocy zwykle znacznie
mocniej trzymają się swych poglądów i bronią ich z zaciekłością niespotykaną nigdzie indziej.


Wygląd wampirów jest szalenie zróżnicowany ze względu na fakt, iż rasa ta nie wydaje potomków w normalnym tego słowa znaczeniu lecz przekształca
przedstawicieli innych nacji za pomocą specjalnego rytuału. Mamy więc khajiitów, ludzi, gnomy i co tylko zechcemy w odmianie wampirycznej.
Wspólnymi cechami wyglądu są zwykle krwistoczerwone oczy i znacznie wydłużone, ostre jak igły kły. Tak zęby jak kolor ślepiów mogą być jednak ukrywane co
czyni Nosferatu niebywale trudnymi do odróżnienia od innych ras.


Wampiry nie utrzymują żadnych stałych kontaktów dyplomatycznych i wszystkie rasy traktują tak samo (czytaj: ”Nienawidzą z równą mocą”). Głęboko zakorzeniona
tęsknota za dawną władzą nad wszystkimi stworzeniami w miarę rozumnymi sprawia, że Nosferatu lubią traktować innych jak stworzenia gorsze i znacznie słabsze
w czym mają dużą wprawę.


    <b>UWAGA></b> wampira obowi±zuje prawo maskarady! - Znaczy ukrywania swej rasy przy odgrywaniu postaci.
<br>Aby otrzymac ta rase nalezy wyslac podanie na maila mg_dos@o2.pl i czkadc na odpwedz mg. Podanie powinno zawierac wyobraznie postaci, charakterystyka itp. Dalsze wymagania zalerza od MG



    <li>+2.5 do siły</li>
    <li>+3 do zręczno¶ci</li>
    <li>+1.5 do szybko¶ci</li>
    <li>+3.5 do wytrzymało¶ci</li>


1. Zmiana formy. Wampir może przybrać formę nietoperza, wilka lub mgły. Przemiana trwa dwie tury i przynosi następuj±ce plusy:
   Nietoperz- lot, +20% do zreczno¶ci,-20% do siły, echolokacja (możliwo¶ć "widzenia dĽwięków" i kierowania się wył±cznie nimi), znaczne plusy do uników z racji na małe rozmiary.
   Wilk- szybko¶ć biegu +20%, siła +10%, zręczno¶ć +10%, wilczy węch (wszelkie rzuty na tropienie s± znacznie ułatwione).
   Mgła- odporno¶ć na wszelakie obrażenia fizyczne i magiczne (z wyj±tkiem ¶więconej broni i zaklęć kapłańskich) możliwo¶ć "przelewania się" przez najmniejsze nawet szczeliny i otwory (szpara między drzwiami a framug± itp.


2.Pocałunek Nocy. Wampir może podczas walki wgryĽć się w swojego przeciwnika i regenerować własne siły witalne pij±c jego krew. Odnawia w ten sposób 10% swego HP na turę. Przez pierwsze 2 tury ofiara jest sparaliżowana przez 2 tury z powodu legendarnych wła¶ciwo¶ci wampirzego ugryzienia.
  (gryz±c wampir nie może atakować, gdyż pochłonięty jest odżywianiem się)


3.Wyklęty.Wampiry s± ras± przeklęt± przez wszystkich bogów z wyj±tkiem Anasir.
  Magia kapłańska miast ich leczyć-rani a błogosławieństwa osłabiaj±.
  W wypadku czarów lecz±cych dostaj± oni obrażenia równe inteligencji rzucaj±cego je kapłana a czary wzmacniaj±ce działaj± po prostu "na opak".4.Zakołkowanie.


Najlepszym sposobem na pokonanie wampira jest przebicie jego serca, co powoduje u "wyklętego" natychmiastowy paraliż. "Ciałem przebijaj±cym" nie musi być wcale osinowy kołek, może to być miecz, bełt z kuszy czy długi gwóĽdĽ. Wampir pozostaje sparaliżowany (fizycznie, nie mentalnie) aż do czasu usunięcia obiektu.



pol ork


   


"nie wiem co gadasz ale zaraz oderwę twoją nieustannie kłapiącą szczękę od reszty łba!"


Cóż...wojna rodzi gwałty a z gwałtów wywodzą się niechciane dzieci poczęte w płaczu i cierpieniu. Takimi właśnie potomkami przemocy są hybrydy ludzi i orków
łączące w sobie cechy obojga ras. „Zielonoskórzy” są nacją nieokrzesanych, niezbyt rozgarniętych istot dysponujących ogromną fizyczną siłą i wytrzymałością,
które czynią z nich bardzo niebezpiecznych przeciwników. Ulubioną rozrywka półorków jest przesiadywanie w karczmie i żłopanie ogromnych ilości piwa, za
które częstokroć nie mają czym zapłacić oraz walka w ogólnym znaczeniu tego słowa. Prostota myślenia i niemalże dziecinna naiwność przedstawicieli tej rasy
sprawia, że częstokroć staja się oni zwykłymi zbirami służącymi znacznie bystrzejszym od siebie osobom jako przydatny argument w dyskusjach czy interesach.
Słabe nerwy charakteryzujące większość Zielonoskórych czynią z nich istoty nieprzewidywalne i potencjalnie niebezpieczne gdyż nigdy nie wiadomo kiedy powie
się coś, co ich urazi lub zrani powodując gwałtowny i brutalny wybuch wściekłości. Z drugiej strony Półorkowie bywają poczciwi i serdeczni o ile wie się jak i o
czym z nimi rozmawiać a nawet mogą stać się wiernymi i oddanymi przyjaciółmi, na których pomoc można liczyć o każdej porze dnia lub nocy.
Naturalne predyspozycje sprawiają, że ich ulubionymi zawodami są barbarzyńca i wojownik choć oczywiście zawsze zdarzają się wyjątki w postaci złodziei a
nawet magów.


Półorkowie nie należą do najatrakcyjniejszych stworzeń pod słońcem, przez co często są obiektem wyzwisk i szyderstw. Ich skóra jest zawsze zielonkawa a czoła
niskie, częstokroć dziwnie spłaszczone nosy i wystające spod mięsistych warg kły w zespole z krzaczastymi brwiami nadają twarzom dzikiego i groźnego wyglądu.
Zielonoskórzy są zwykle znacznie wyżsi od ludzi a szerokość ich barków przekracza niekiedy anatomiczne normy. Ich ciała składają się w ogromnej części z mięśni
co nadaje im powszechnie znaną i podziwianą siłę.


Fakt, że półorkowie na swój sposób wniknęli w społeczny tygiel wielkich miast czyni z nich rasę całkowicie neutralną...poza tym zwykle nie są oni dość bystrzy by
zajmować się czymś o nazwie tak rozbudowanej jak „dyplomacja”.


    <li>+3.5 do siły</li>
    <li>+2 do zręczno¶ci</li>
    <li>+2 do szybko¶ci</li>
    <li>+3.5 do wytrzymało¶ci</li>



1.Siła krwi. Gor±ca krew półorków pozwala im wpa¶ć w rodzaj berserku trwaj±cego 5 tur.
  Ich siła ro¶nie wtedy o 100%, jednak, gdy szał się skończy s± oni tak wykończeni, że ich szansa na trafienie spada o 70% a bieg staje się niemożliwy.


2.Chwalebne rany. Jeżeli półorkowi uda się przeżyć poważne zranienie podczas walki, to do końca pojedynku dostaje +5% do siły i wytrzymało¶ci.


3.Głupota honoru. Półorkowie podczas walki nie mog± uciekać ani się kryć, zawsze atakuj± otwarcie, zazwyczaj frontalnie.


4.Nieporęczno¶ć. Półorkowie zdecydowanie nie maja talentu do broni zasięgowej.
  Jeżeli walcz± przy jej użyciu otrzymuj± karę w postaci stale maksymalnego poziomu trudno¶ci




niziolek
   
Niziołek- je¶li po powrocie do domu odkryłe¶ brak swej sakiewki to prawdopodobnie miałe¶ przyjemno¶ć napotkać na swej drodze niziołka.
        Te małe i niezwykle zwinne istoty s± mistrzami kradzieży kieszonkowej, domowej, mieszkowej i wszelakiej innej.
        Nie znaczy to, ze s± złe... one po prostu uważaj±, ze wszystko co warto¶ciowe musi mieć godnego wła¶ciciela, czyli niziołka oczywi¶cie.
        S± bardzo niskie, ich wzrost rzadko przekracza metr i raczej drobnej budowy.
        Włosy s± zazwyczaj ziemne a twarze smagłe i poci±głe. Niziołki nie przykładaj± żadnej wagi do konfliktów innych ras,
        po prostu rzadko oferuj± im one odpowiednie zyski.
    <ul>
    <li>+1.5 do siły</li>
   <li>+3 do zręczno¶ci</li>
    <li>+4 do szybko¶ci</li>
    <li>+1.5 do wytrzymało¶ci</li>


1.Szybko¶ć ruchów. Niziołek potrafi zaatakować zanim powiesz "Niziołki s± niesamowicie szybkie".
  Bez względu na swoja szybko¶ć, zawsze ma dodatkowy ruch na turę.


2.Mały skurczybyk. Niziołki z racji na swój wzrost maj± premię +1 na rzuty do uników.


3.Z igły widły. Nawet niewielka rana jest dla niziołka czym¶ całkiem sporym. Cięcie, które np. zadrapie człowiekowi ramię dla "Maluchów" jest już głębokim zranieniem.


4.Mały zasięg. R±czki niziołków s± bardzo krótkie, każdy ich atak wymaga niemal maksymalnego zbliżenia się do przeciwnika.





    Gnomy
"co się stanie gdy doleję to do tego i mocno potrząsnę?"

Małe, serdeczne i niezwykle bystre gnomy zaskarbiły sobie sympatię większości innych ras. Są nacją wesołych żartownisiów uwielbiających dowcipy, śmiech
i dobrą (najlepiej suto zakrapianą) zabawę oraz wszelkie nowinki technicznie. Ich pracujące na najwyższych obrotach mózgi błyskawicznie tworzą coraz to nowsze
teorie i wynalazki, które oczywiście muszą być natychmiast sprawdzone, zweryfikowane lub zbudowane. To właśnie ci mali wynalazcy są twórcami najdoskonalszych
golemów strażniczych, najcelniejszych kusz i najdziwniejszych urządzeń alchemiczno-mechanicznych wyposażonych w całe stada dźwigni, łańcuchów i kół zębatych.
Pomimo pokojowego nastawienia gnomy są rasą odpowiedzialną za wiele bolesnych śmierci gdyż sporo ich wynalazków ma zastosowanie bojowe i dzięki swej
niebywałej skuteczności jest zwykle rozchwytywane przez armie całego świata chcące uzyskać przewagę nad przeciwnikiem. Wynalazcy są częstokroć
szanowanymi i zamożnymi obywatelami miast zajmującymi nierzadko odpowiedzialne stanowiska w lokalnej administracji. Gnomy są prawdopodobnie najlepszymi
matematykami świata a ich pamięć do liczb oraz wspaniałe zdolności organizacyjne przeszły już do legend o wzorowych kupcach i bezwzględnych egzekutorach
wszelakich długów. Ich ulubionym zawodem jest rzemieślnik choć spotyka się też całkiem sporo magów i kapłanów a czasami nawet wojowników czy
barbarzyńców!


Gnomy są bardzo niskie, niższe nawet od krasnoludów i zazwyczaj krępe. Nierzadko mogą się pochwalić całkiem pokaźnymi brzuszkami świadczącymi od
dobrobycie, w jakim zwykle żyją. Mężczyźni są częstokroć łysi (w zawodzie alchemika czy wynalazcy bujna czupryna nie wytrwa zbyt długo) ale starają się
(z różnym skutkiem) zapuszczać pokaźne brody i wąsy, które nierzadko przyozdabiają wstążkami i tym podobnymi. Kobiety natomiast są nieco szczuplejsze
od swoich mężów i najczęściej mają włosy, które lubię wiązać w warkocze. Pyzate twarze o ustach wiecznie wygiętych w serdecznych uśmiechach i małe pełne
wesołości oczy nadają im poczciwego wyglądu.


Gnomy są optymistami, którzy zazwyczaj lubią każdego, kto nie wisi im jakiejś większej lub mniejszej sumy pieniędzy lub nie próbował ich oszukać w interesach.
Wyjątkiem są oczywiście Mroczne Elfy, których gnomy naprawdę nie znoszą i prawie nigdy nie prowadzą z nimi żadnych interesów.



    <li>+1.5 do siły</li>
    <li>+3 do zręczno¶ci</li>
    <li>+3 do szybko¶ci</li>
    <li>+1.5 do wytrzymało¶ci</li>


1.Mały skurczybyk. Gnomy z racji na swój wzrost maj± premię +1 na rzuty do uników.


2.Z igły widły. Nawet niewielka rana jest dla gnoma czym¶ całkiem sporym. Cięcie, które np.
  zadrapie człowiekowi ramię dla "Maluchów" jest już głębokim zranieniem.


3. Spec techniczny. Gnomy jako jedyna rasa w grze mog± tworzyć mechaniczny ekwipunek
   (ich pomysłu, jednak uzgodniony z MG) oparty na technologii żywiołów lub pary.
   Mog± też tworzyć golemy o różnej sile (statystyki zależne od poziomu i statystyk gnoma, do uzgodnienia z MG).


4.Encyklopedyczna wiedza. Gnomy znaj± większo¶ć ziół i odczynników chemicznych, co pozawala im komponować przeróżne trucizny i mikstury leczenia (oczywi¶cie umiejętno¶ć alchemii zwiększa ich moc.).


5. Mały zasięg. R±czki gnomów s± bardzo krótkie, każdy ich atak wymaga niemal maksymalnego zbliżenia się do przeciwnika






    Półelf- rasa ta powstała w czasie legendarnej już Wojny O¶miu Ogni, gdy ludzie zawarli przymierze z elfami.
    Powstało wtedy wiele zwi±zków dbaj±cych o "integrację międzyrasow±" i to wła¶nie ich owocem były półelfy.
    Hybrydy nie s± może tak piękne jak ich elfi rodzice, ale maj± w sobie nieco ich subtelnego uroku i półelfy wdzięku.
    Po ludziach za¶ odziedziczyli za¶ większa wytrzymało¶ć i siłę. Minusem jest to, ze nigdy nie dorównaj± swym rodzicom w żadnej z dziedzin. Obecnie na ¶wiecie półelfy s± rasa często spotykan± i zamieszkuj±c± w większo¶ci miast i wsi, często
    mieszaj± się w handel i politykę. Szczególnie w tej drugiej dziedzinie wykazuj± spory talent,
    w szczególno¶ci do prowadzenia rozmów i mediacji, co zaowocowało licznymi sukcesami hybryd na dworach i w ambasadach.



    <li>+2.5 do siły</li>
    <li>+3.5 do zręczno¶ci</li>
    <li>+3 do szybko¶ci</li>
    <li>+2 do wytrzymało¶ci</li>


1.infrawizja - widzenie w ciemno¶ciach


2.Talent łuczniczy, Po swoich elfich rodzicach półelfy odziedziczyły talent do posługiwania się łukami.
  Je¶li w walce użyj± łuku lub kuszy ich rzuty dostaj± premię +1.


3.Uczulenie na żelazo. Półelfy odziedziczyły po elfach także uczulenie na żelazo, lecz dzięki domieszce krwi ludzkiej nie jest ono tak dotkliwe. Żelazna broń sieczna zadaje im 125% normalnych obrażeń.





khajiit




<i>"Mrrrr..."</i>


Egzotyczna rasa ludzi-kotów pochodząca z odległych terenów porośniętych wilgotnymi lasami lub suchych jak pieprz pustyń południa. Są nacją niezwykle bystrą i ciekawską
nie znoszącą sekretów i tajemnic co sprawia, że niezwykle często pakują się w tarapaty, z których jednak zazwyczaj wychodzą bez szwanku. Przez setki lat ludzie-koty żyli
spokojnie starając się nikomu nie wadzić i nie angażując się w żadne konflikty zbrojne czy polityczne. Ich interakcja z innymi rasami ograniczała się do pracy najemnej i handlu,
w którym wielką zaletą ukazała się wrodzona kocia zaradność i niezależność. Sielanka nie trwała jednak długo i około stu pięćdziesięciu lat temu równoczesny atak sił ludzkich
i elfickich zakończył się całkowitą klęską i zniewoleniem khajiit, którzy po dziś dzień skazani są na niewolniczą pracę na dworach i w manufakturach swych panów. Ci jednak,
którzy myśleli, że niewola pozbawi „koty” ich zamiłowania do wolności popełnili wielki błąd. Tuż pod nosami ludzi i elfów rozwija się podziemne królestwo khajiit, którzy
zdolności złodziejskie wykorzystywali do zdobywania informacji i funduszy potrzebnych do stopniowego oswobodzenia swej rasy. Na tę chwilę ich nie wydają się może zbyt
imponujące, jednak ich waga jest zaskakująco duża. Kilkoro najzdolniejszych ludzi-kotów zostało dzięki nieustającemu wsparciu swych pobratymców oficjalnie
oswobodzonych i mianowanych oficjalnymi obywatelami dużych miast takich jak Ziro. Wyzwoleni przedstawiciele kociej rasy poczęli wykupywać innych przedstawicieli
swej rasy z rąk ich ludzkich i elfickich panów. Obecnie zdarzają się nawet przypadki khajiit zajmujących dość ważne pozycje społeczne a nawet udzielających się na
lokalnych dworach. Ulubioną profesją khajiit jest złodziejstwo, w którym są naprawdę zdolni. Nie znaczy to jednak, że nie ma kocich magów czy wojowników...w końcu
zawsze znajdą się wyjątki, prawda?
<br><br>
Wygląd khajiit wspaniale uzewnętrznia ich naturę...kocie pyski i uszy, puszyste ogony i delikatne wąsiki to absolutna norma. Umaszczenie futra pokrywającego całe delikatne
i gibkie ciało jest bardzo różnorodne i zwykle podobne do napotykanego u drapieżnych kotów takich jak tygrysy, gepardy czy pantery. Stosunkowo krótkie palce zaopatrzone
w miękkie poduszeczki są zakończone są zagiętymi pazurkami, które khajiit potrafią chować bądź wyciągać jeśli tylko chcą.


Polityka kociej rasy wobec innych nacji jest prosta: „Żyjmy obok nich i postarajmy się nikomu nie wadzić a może oni odwdzięczą się tym samym”. Pomimo wielu cierpień,
których zaznali podczas niewolniczej służby dla ludzi i elfów khajiit nie pielęgnują w sobie pragnienia zemsty ani nie szykują jakiegoś skomplikowanego spisku mającego na
celu zniszczenie dawnych prześladowców.



    <li>+3 do siły</li>
    <li>+3 do zręczno¶ci</li>
    <li>+3 do szybko¶ci</li>
    <li>+1.5 do wytrzymało¶ci</li>


1.Urodzony akrobata- Khajit to rasa niezwykle zwinna, potrafi± oni wykonywać ewolucje niemożliwe dla innych.
  Poziom trudno¶ci przy wszystkich akrobacjach zmniejszony zostaje o 2pkt.


2.Specjalista od lekkich argumentów. Khajit znakomicie posługuj± się sztyletami, rzutkami i innym orężem do 20cm długo¶ci i 25g wagi. W walce przy użyciu takiej broni dostaj± oni premię w postaci poziomu trudno¶ci obniżonego o 1.


3.Wstręt do argumentów ciężkich.
  Khajit nienawidz± broni takich, jak miecze oburęczne, półtoraroczne broń drzewcowa, ciężkie buławy itp.
  Poziom trudno¶ci podczas walki tak± broni± jest dla nich zawsze zwiększony o 2.


4.Umiłowanie ciszy. Khajit s± podatni na gło¶ne dĽwięki a te NAPRAWDĘ mocne ogłuszaj± ich na jedn± turę.
  Musi to być odgłos eksplozji magicznej lub bardzo gło¶ny okrzyk wymagaj±cy zebrania w płucach sporej ilo¶ci powietrza (przeciwnik musi to robić przez 1 turę).


5.Infrawizja - widzenie w ciemno¶ciach




serpenssimilis




"Ja jestem zły? Ależ Piękna Pani...ciepło i czystość uczucia, którym Cię darzę mogłoby spopielać kamienie! A teraz pozwól, że poczęstuję Cię winem...po nim będziesz...
znacznie...spokojniejsza..."


"Czeghooo chhcessszz cieppllokrwissstyyyy...?"


Wielce tajemnicza rasa ludzi-węży przez setki lat uznawana była za istniejącą jedynie w legendach zabobonnych mieszkańców obrzeży wielkich bagien. Tymczasem „Węże”
są po prostu specjalistami od tajemnic i znakomitymi aktorami wyspecjalizowanymi w manipulowaniu informacjami i przedstawicielami innych ras. Ich społeczeństwo nie
dzieli się na żadne kasty czy warstwy społeczne...ono po prostu nie istnieje. Powodem takiego stanu rzeczy jest wrodzona nieufność przedstawicieli tej gadziej rasy
wywodząca się jeszcze z pradawnych czasów kiedy to miało miejsce wydarzenie nazywane przez nich „Wielką Zdradą”. Nikt tak naprawdę nie wie co się wtedy stało ale
faktem jest, iż od tego czasu Węże nie ufają nawet własnym rodzicom (prawdę mówiąc dzieciom także). Ich umysły są silne i bezbłędne niczym ręka wprawnego szermierza
a dokładnie przemyślane i dopracowane kłamstwa są bronią w ich dłoniach. Ich długie i cienkie ostrza zawsze wbija się w najczulsze punkty na sercu ofiary kryjąc
ból zranienia za kotarą pięknych słów...do czasu. Ze względu na niezwykłe wręcz wygadanie i spryt serpentsimillis stanowią znakomity materiał na szpiegów, polityków
i dyplomatów choć ich przełożeni muszą zachowywać nieustanną czujność jeśli chcą uniknąć zdrady. Większość wężoludzi wybiera karierę nekromanty lub złodzieja by
móc w pełni wykorzystać swoje wrodzone talenty i pielęgnować zamiłowanie do zakazanych sztuk. Bywa jednak, że jakiś Wąż zostanie wojownikiem lub nawet paladynem,
choć przeważnie realizuje on wtedy zasady swego zawodu we właściwy sobie, często uznawany wręcz za chory sposób.


Wygląd serpentsimillis w bardzo subtelny sposób łączy cechy ludzkie z elementami wężowej fizjonomii. Blada, zimna skóra wydaje się z trudem opinać wyglądające na
niezwykle delikatne kości a kończyny wydają się być zauważalnie dłuższe od ludzkich. Sprawiające wrażenie delikatnych dłonie zaopatrzone są w smukłe palce kończące
się twardymi, zwykle wypielęgnowanymi paznokciami. Szerokie usta i wąskie, jasne wargi w połączeniu z małym, lekko spłaszczonym nosem nadają ich twarzy specyficzny,
nieco demoniczny wygląd. Wątpliwości co do wężowej natury nie budzą jednak zaopatrzone w wąskie, ostro reagujące na światło źrenice i pięknie ubarwione tęczówki.
Każdy, kto uważnie w nie popatrzy czuje się wręcz przewiercony na wylot a co słabsze osoby zaczynają zdradzać objawy strachu i niepewności. Język wężoludzi jest
znacznie dłuższy niż u ludzi i niekiedy rozdwojony na końcu.


Serpentsimillis nie lubią nikogo...ale najbardziej ze wszystkich istot na świecie nienawidzą jaszczuroludzi. Korzenie tej nienawiści zaginęły gdzieś w mrokach czasu jednak
wielu uważa, że mają one związek z „Wielką Zdradą”, która miała mieć miejsce ponad tysiąc lat wcześniej. Wężoludzie uważają, iż reptilioni plugawią wiarę w Sertis swą
głupotą i ograniczonymi umysłami, że są jedynie zwierzętami, którym bogowie dla zabawy dali nieco więcej intelektu niż kamieniom. Do reszty ras Węże zachowują stosunek
neutralny...w końcu z każdego można zrobić wspaniałe narzędzie, które może okazać się niezwykle wręcz użyteczne.


    <li>+2.5 do siły</li>
    <li>+2 do zręczno¶ci</li>
    <li>+2 do szybko¶ci</li>
    <li>+4.5 do wytrzymało¶ci</li>



1.Kobra pluj±ca. Serpenssimilis potrafi± pluć truj±cym jadem na odległo¶ć do 3m, powoduje on niewielkie poparzenia skóry oraz oczu (o¶lepienie na 1 turę).
  Rzut na trafienie oparty jest na zręczno¶ci


2.Uk±szenie.Ugryzienie Serpenssimilis jest znane ze swojej szkodliwo¶ci na organizm ofiary.
  Jad powoduje paraliż kończyny, która została uk±szona(co turę wykonywany jest rzut na wytrzymało¶ć i siłę woli ofiary przeciwko sile gada) lub zmniejsza zręczno¶ć ofiary o 10% na 1 turę (uk±szenie w tors itp.).
  Efekty jadu nie nakładaj± się przy większej ilo¶ci uk±szeń


3.Podatno¶ć na chłód. Serpenssimilis pochodz± z rejonów tropikalnych, co sprawia, ze wszelkie obrażenia od chłodu (np. magia lodu) zadaj± im podwójne obrażenia.




mroczniak


[img]"Myśl dla siebie albo bądź martwym. W obu przypadkach jestem zadowolony"[/img]


Wiele zim temu legendarne wampiry chadzały po świecie siejąc terror i śmierć. Ich nienawiść i żądza zniszczenia skierowane
były przede wszystkim na wyznawców Talosa. Początkowe próby odparcia furii sług Anasir kończyły się niepowodzeniem
a świetnie wyszkoleni i silnie wierzący kapłani i paladyni ginęli jeden po drugim w honorowych walkach chcąc chronić
święte przybytki. Gdy furia potępionych obrała sobie za cel świątynię na górze Ebonheart ludzie poczęli masowo opuszczać
okolice świątyni spodziewając się, że skończy ona jak reszta świątyń, jako ruiny. Arcykapłan Maltanar miał jednak zupełnie
inny plan. Nim Armia wampirów dotarła w bezpośrednie pobliże świątyni wysłał do nich posła oddając jedną z relikwii,
jako znak poddaństwa i dobrowolnego oddania w służbie Anasir. Bogini krwi ucieszyła się niezmiernie jako iż zdrajcy w
szeregach jej największego przeciwnika byli dla niej największym błogosławieństwem. Dowódcy wampirzych wkroczyli więc
do świątyni w roli gości rozstawiając obozowisko dookoła góry Ebonheart. Tego właśnie życzył sobie Maltanar. 
Arcykapłan rozkazał sporządzić dla wampirzych lordów adekwatny posiłek, zebrał grupę ochotników i których krew wytoczył do
fontanny zdobiącej główne sanktuarium. Jednak z chwilą gdy posłannicy Pani Krwi przechylili pierwsze kielichy uczta
zamieniła się a agonię. W fontannie uprzednio płynęła woda uświęcona boską mocą a jej cześć pozostała w zbiorniku.
W kilku chwilach dowódcy potężnej wampirzej armii zamienili się w pył dzięki pomysłowi sprytnego Arcykapłana.
Pomimo tego iż słudzy świątynni odnieśli niewątpliwy sukces poprzez poświęcenie nie stali się oni bohaterami.
Gniew Talosa wzbił się pod niebiosa gdy ujrzał wampiry plugawiące jego relikwie i ludzi zabijanych na jego ołtarzu w hołdzie wampirom.
Uskrzydlony Pan przeklął swoje wierne sługi naznaczając ich piętnem zdrajców. Ich skóra stała się szara a włosy białe jak śnieg.
Arcykapłan wraz z innymi oddanymi niegdyś sługami świątyni wyrzekli się swojego Pana, który zaślepiony gniewem nie zauważył efektu
ich starań. Rozpierzchli się oni po całym świecie, jednak nie mogli ukryć swej hańby.




Tak właśnie brzmi legenda o powstaniu Mroczniaków, którzy to zaraz po wilkołakach i wampirach są najprawdopodobniej
najbardziej znienawidzoną z ras na tym świecie. Mroczniacy zaś nie starają się zrobić nic by zdanie to zmienić.
Zajmują się oni w zasadzie wszystkimi rodzajami przestępstw oraz tak zwanych "mokrych prac". Przekupstwa, bandyckie bandy,
złodziejaszki, hazardziści, piraci oraz oczywiście najsprytniejsi politycy wykorzystujący cudze słabości.
Dla tego właśnie Mroczniaków naturalnie oskarża się o większość niewyjaśnionych zbrodni.



Mroczniacy jako tacy nie posiadają żadnej społeczności czy ani kultury czy tradycji. Jedyne co ich łączy to pociąg do wszelakich
nieczystych interesów oraz do walki. Wielu Mroczniaków ma sadystyczne zapędy. Rasa ta już od urodzenia pozbawiona jest
sumienia, tak więc nie mają oni oporów by łamać wszelkie zasady etyczne.

Skóra Mroczniaków przyjmuje najróżniejsze odcienie szarego, jednak zwykle jest to barwa ciemna wyraźnie różniąca się od
białej skóry Chiana. Oczy w większości przypadków przyjmują barwę fioletową a włosy niemal zawsze są białe jak śnieg,
chociaż zdarzają się również czarne. Mężczyźni są zazwyczaj średniego wzrostu a ich szczupłe lecz dobrze umięśnione
ciała są dowodem sprawności fizycznej. Przedstawicielki płci pięknej mają w sobie wiele drapieżności a ich zwykle pięknie
ukształtowane ciała są dla wielu mężczyzn obiektem pożądania

Mroczniacy jako nacja trudniąca się każdym niebezpiecznym i zwykle niezgodnym z prawem zawodem nie interesują się zbytnio
polityką. Jedyne co tutaj łączy ich jest zatwardziały ateizm oraz nienawiść do zdradzieckich Chiana (Tępi fanatycy, żal mi ich).




    * +2 do siły
    * +4 do zręczności
    * +2 do szybkości
    * +3 do wytrzymałości
   
1.Infrawizja - Mroczniacy widzą w ciemności równie dobrze jak w świetle słonecznym. <br>
2.Odporność na ból  - Niemal każdy Mroczniak od urodzenia boryka się z ciężkim życiem na ulicy, a nawet jeśli urodził
się pośród arystokracji nikt nie szczędzi mu razów. Dzięki temu Mroczniacy są wstanie znieść o wiele silniejszy ból niż
inne rasy (50%).<br>
3.Brudne zagrywki - Mroczniacy mają niezwykły talent do odpowiedniego zastosowania brudnych zagrywek podczas walki.
Zdają się oni po prostu nie posiadać honoru, bądź mieć go gdzieś. Gdy Mroczniak używa brudnej zagrywki poziom trudności
jego przeciwnika na obronę wzrasta 2. <br>








chiana
<br>
[img]http://dragonsofshadow.boo.pl/grafika/chia.jpg" border="0"[/img]


<i>"Tobie Talosie powierzam swoją duszę i wszystkie me uczynki..."</i>


Mówi się, że Chiana wywodzą się od odszczepieńców Mrocznych Elfów, którzy porzucili wiarę w Anasir na rzecz kultu Talosa przez co zmuszeni byli do ucieczki
i ukrywania się przed gniewem swych dawnych pobratymców. Nowy bóg oczyścił ich ciała z piętna Pani Ognia i otoczył swoją opieką. Białe Elfy
(bo tak z miejsca ich nazwano) zamieszkały w wielkich miastach pomiędzy innymi rasami i szybko się tam zadomowiły. Chiana są istotami niezwykle spokojnymi i
opanowanymi, wręcz flegmatycznymi, z których bardzo ciężko wydobyć choć troszkę cieplejszych uczuć. Odizolowali się oni od innych ras wybierając życie obok
nich i nie interweniowanie w ich sprawy. O ile Mroczne Elfy są zwani fanatykami Anasir to moc wiary ich białych krewniaków nie daje się opisać słowami
znanymi istniejącym językom. Ich głęboka miłość do Talosa, który jako jedyny zlitował się nad tymi, którzy zostali odrzuceni nawet przez wyklętych i bezgraniczna
wiara w jego potęgę jest sensem życia i największą siłą tej rasy czyniącą z niej bardzo zgodną i dobrze zorganizowaną społeczność przypominającą w swej
budowie zakon rycerski. Chiana słyną z niezwykle  zdolnych paladynów, których miecze zniszczyły już niejednego potężnego wroga i cichych zabójców,
którym niemalże nie sposób uciec.


Chiana są rasą znaną ze swej niezwykłej urody i wdzięku co sprawia, że wiele innych nacji ma do nich bardzo pozytywny stosunek.
Biała jak śnieg skóra i tak samo jasne lub złote włosy harmonijnie zgrywają się z najczęściej błękitnymi oczami, w których bardzo łatwo się zgubić i całkowicie
zatracić . Spiczaste uszy jednoznacznie wskazują na spokrewnienie z innymi „spiczastouchymi”. Ich ciała robią wrażenia delikatnych i kruchych co nie przeszkadza
paladynom i paladynkom Białych Elfów w noszeniu płytowych pancerzy i walczyć długimi mieczami.

Stosunki Chiana z innymi rasami zazwyczaj oparte są na całkowitej neutralności i nie wtrącaniu się w cudze interesy. Jedynym wyjątkiem są tu Mroczne Elfy, które
na zawsze pozostaną ich najgroźniejszymi i najzacieklejszymi wrogami. Liczne potyczki i spięcie pomiędzy obiema nacjami przeszły już do codzienności
wielkich miast takich jak Ziro i ludność całkowicie pogodziła się z takim stanem rzeczy.



    <li>+3 do siły</li>
    <li>+2 do zręczno¶ci</li>
    <li>+2 do inteligencji</li>
    <li>+2.5 do szybko¶ci</li>
    <li>+2.5 do wytrzymało¶ci</li>


1.Infrawizja - Chiana jak drowy widza doskonale w mroku, Jednakże ¶wiatło słoneczne nie jest dla nim takim problemem jak dla mrocznych elfów...

2. Krew Anasir - Mimo iż Chiana odwrócili się od krwawej pani, To wci±ż posiadaj± jej przekleństwo,(jak kto woli może być dar). Po aktywowaniu szału siła i wytrzymało¶ć Chiana podwajaj± się oraz zyskuje spora niewrażliwo¶ć na ból. Pobiera jednak ogromne ilo¶ci energii i po upływie 3 tur mroczny Chiana zaczyna odczuwać zmęczenie o powoduje -30% do wszystkich rzutów przez 3 tury).

3 Dar Talosa - Po uaktywnieniu tej umiejętno¶ci szybko¶ć biegowa elfa wzrasta o 25% na okres 4 tur.

4. Chiana przechodz±c na stronę Talosa, zdradzili Anasir. Ogień rani Chiana dotkliwej niż większo¶ć ras...
    Obrażenia wzrastaj± do 20%, obrażenia od chłodu malej± o 10%